کودکان معمولا سوژه هایی هستند که هر عکاسی مایل به عکاسی از آنها است و اکثرشان در نگاه اول عاشقشان میشوند .
عکاسی کودک به گونه ای یک ماجراجویی هیجان انگیز در یک دنیای حقیقی است .
بچه ها عاشق شیطنت و بازیگوشی هستند و گاهی اوقات بسیار سریع و جسور میشوند .
اما تمام این خصوصیات کودکان در کنار هم اگر قرار بگیرند میتوانند تکه های یک کیک باشند و منجر به عکس های ماندگاری شوند .
اما مهم ترین چالش عکاسان در برابر کودکان چیست ؟
ناتالی نورتون عکاس معروف در حیطه عکاسی کودک میگوید :
هروقت میخواهم از کودکان عکاسی کنم آنها با دیدن دوربین دو واکنش از خود نشان میدهند .
چهره ی همیشگی شان در برابر تمام دوربین ها را نشان میدهند و یا از دوربین و من فرار میکنند .
اما اگر زمانی مجبور به انتخاب شوم مورد دوم را انتخاب میکنم .
من به عنوان یک عکاس کودک قانون مهمی برای خود دارم شامل اینکه هیچ گاه از خنده های ساختگی عکس نگیرم .
خنده های طبیعی و واقعی کودکان برایم بسیار لذت بخش تر و راضی کننده تر از خنده های زورکی ای است که آنها در ابتدای کار با دیدن دوربین به خود میگیرند.
کودکان نسبت به کلمه ی سیب حساس هستند . همه ی آنها .
پس هیچگاه برای لبخند آوردن بر روی لب هایشان از این کلمه استفاده نکنید که تاثیرش برعکس خواهد بود .
هنگام عکاسی خونسرد باشید
کودکان به عادی بودن و سادگی صادقانه واکنش نشان میدهند . تنها کافی است عکاس آرامش خود را حفظ کند و این آرامش را به کودک نیز منتقل کند .
اگر عکاس مصرانه به دنبال کودک راه بیوفتد و سعی کند زورکی از او عکس بگیرد نتیجه ی تلاشش خنده ای ساختگی بر روی لب های کودک است که آن هم فایده ای ندارد .
سعی کنید حضور پدر و مادر را کنترل کنید
این از مهم ترین موارد در عکاسی کودک است . عکاس باید بتواند حضور و رفتار پدر و مادر را کنترل کند . گاهی اوقات والدین میخواهند تا برای کمک به مشارکت بیشتر فرزندشان با عکاس تلاش کنند اما نتیجه ی عکس میدهد معمولا و عکاس باید از آنها خواهش کند تا بگذارند او کار خودش را به حرفه ای ترین شکل ممکن انجام دهد .
والدین نباید در ارتباط عکاس و کودک دخالت کنند مگر اینکه خود عکاس مشخصا از آنها بخواهد تا کمک کنند . این کار باعث میشود تا عکاس فرصت برقرار کردن ارتباط با کودک را به روشی امیدوارکننده و مناسب داشته باشد .
به کودک آزادی عمل بدهید
به جای اضافه کردن کودک به یک پس زمینه ی خاص بهتر است که به او کمی آزادی عمل بدهید تا بتواند خودش باشد و شیطنت کند .
در صورتی که عکاس بخواهد تا کودک کار خاصی را انجام دهد تا از او در آن حال عکس بگیرد . اگر تمام وقت جلسه را صرف گفتن جملاتی مانند : اینجا رو نگاه کن .. وایسا .. بشین .. اونجا رو ببین .. و مانند اینها نکنند کودک چندین برابر مشارکن بیشتری خواهد داشت .
توجه به این نکته مهم است که به منظور نمایش یک داستان واقعی و خاطره انگیز در قالب عکس ، سوژه مجبور نیست که مستقیما به دوربین نگاه کند و یا حتی رو به دوربین بایستد .
